Vanaf groep drie wordt school anders. Dan komen je kinderen in een klas en die blijft min of meer onveranderd tot en met groep acht. Dus ja, bedacht ik, waarom niet eens borrelen met alle ouders. Om ook die een beetje beter te leren kennen. Want om de komende vijf jaar onbekend om elkaar heen te cirkelen, nee, niet echt gezellig. Dus kwam er een borrel. In een restaurant in de buurt. Een restaurant dat wel een beetje bekendheid in zijn directe omgeving kon gebruiken, maar die kans niet echt begreep.
Toch maar mooi 60 mensen uit de wijk en hun kinderen op bezoek. Fraaie ambassadeurs zou je denken. De borrel was niettemin een groot succes en zette de sluizen open voor meer spontane entre-noutjes. Met koffie dan wel bier en bitterballen. Eind december vlak voor de kerstdagen hielden we weer een borrel. In opnieuw een restaurant waarvan de meesten niet eens de naam kenden. En daar grepen ze onze komst wel met handen en voeten en meer aan. Volop borrelhapjes en andere extra’s. Waaronder zelfs een gitarist, en o ja, er kwam iemand van AT5. Om een prikkelend promofilmpje voor de kerst te schieten waarmee ze flink wat bezoekers hoopten te trekken. Waarom zouden we daar nee tegen zeggen. Slim ingespeeld ook van dat restaurant. Met een bijna volle klas en ouders waarvan een groot deel ook nog eens aan tafel ging, hadden ze direct sfeer op beeld. En dat zorgde voor een prettige plaatjes en een knap gemaakt filmpje. Resteert voor velen wellicht een grote vraag: wat deed Viola Holt in dat restaurant. En waar was Bonnie St. Claire.
Inspelen op event
